Hayaletin izi
Sevgi, ne yaptýrmaz ki insana?
Yürütür hüzünle, bomboþ sokaklarda.
Mazide kaybolmuþ hayaletin, aratýr izini diyarlarca.
Ararsýn tanýdýk bir çehre ,
Onu anýmsatan ufacýk bir nesne
Kah gezdiðin konaktadýr ,kah tattýðýn þekerde .
Belki okuduðun þiirdedir, yahut bir daðýn zirvesinde.
Gizlidir çoðu kez, zamanýný bekler sessizce.
Gönüldeki boþluktan sýzar içeri sinsice
Avcý misali bekler geceyi ,sabýr ve sükunetle.
Ve çýktýðýnda ay ,
Kaldýrdýðýnda baþýný
Tüm görkemiyle gülümser bütün gece.
Tutulur dilin ,konuþamaz olur iki hece .
Zihninde dolanýr binbir türlü bilmece
Ay mý sana benziyor, sen mi benzersin aya
Ay sana benzese de yetiþemez endamýna.
Öyle parlak ki gül cemalin,
Sönük kalýyor cümle varlýk ,varlýðýnýn yanýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.