• Bütün Þehitlerimize…
Ölmedin Sen, yaþýyorsun
Sen Þehidim, Þen Þehidim.
Bilmeyenler þöyle dursun
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
Aðlamayýn hey analar!
Solmasýn elde kýnalar
Þehitlerim zülüf tarar
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
Yürüdüler bakýn hele
Gidiyorlar güle, güle
Selam verir Eþsiz Gül’e
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
Elde Bayrak, dilde Tekbir
Kalýr mý hiç yerlerde kir?
Sual sormaz Münker, Nekir
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
Þehitlik ki gül makamý
Þehit olan atar gamý
Seyreyle gör aç da camý
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
Zalimlere gülüyor O
Gerçekleri biliyor O
Gözyaþýný siliyor O
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
Ayrýlýklar hüzün verir
Özümüzde buzlar erir
Bizim ile birlik yürür
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
Gülün batsýn þu itlere
Moral verin yiðitlere
Aðýt yakman Þehitlere
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
Onlar bahar gözlülerdi
Ay ýþýðý yüzlülerdi
Hurilerle sözlülerdi
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
CEYHUNÝ gel, bak Güzele
Ýnancýný tez tazele
Tutuþalým biz el ele
Þen Þehidim, Þen Þehidim.
06.10.2008
CEYHUNÝ
(Mustafa AVCU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.