Gönül koydum giderken aþkýn meyhanesinden Ben vuslatý sen umudu unuttun. Göz göze gelip kalpden kalbe þimþekler çakarken Ben vuslatý sen umudu unuttun.
Mey sunup yudumlarken gözlerimde yokluðun Uykularýmý kandýrýr elveda diler suskunluðun Seyrederken ziþan olup kayboluyor durgunluðun Ben vuslatý sen umudu unuttun.
Sorguladým kendimi ortasýnda kaldým teranenin Anýlarý saklý kalýr karanlýða dönüp gidenin Kýrk yýl hatýrý olsa da bir fincan kahvenin Ben vuslatý sen umudu unuttun.
Düþlerimde kaybolan zamaný aradým Desen desen mektup okudum selam yolladým Bekledim; buse naz eder dedim kokladým Ben vuslatý sen umudu unuttun.
Duran DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
DURAN DOĞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.