Gönül koydum giderken aþkýn ney hanesinden Ben vuslatý sen umudu unuttun. Göz göze gelip kalpten kalbe þimþekler çakarken Ben vuslatý sen umudu unuttun.
Mey sunup yudumlarken gözlerimde yokluðun Uykularýmý kandýrýr elveda diler suskunluðun Seyrederken ziþan olup kayboluyor durgunluðun Ben vuslatý sen umudu unuttun.
Sorguladým kendimi ortasýnda kaldým teranenin Anýlarý saklý kalýr maziye sýrt dönüp gidenin Kýrk yýl hatýrý olsa da bir fincan kahvenin Ben vuslatý sen umudu unuttun.
Düþlerimde kaybolan zamaný aradým Desen desen mektup okudum selam yolladým Bekledim bir buse, naz eder dedim kokladým Ben vuslatý sen umudu unuttun.
Duran DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
DURAN DOĞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.