HAYIRSIZ AŞKIMA SERZENÎŞ

Yaþarken, sevgiyle hiç gözlerimin içine bakarak elimden tutmadýn!
Sarýlýp, içten, gönülden "Caným benim!" Demedin...
Birgün olsun, kucaklayýp: "Seni özledim, caným!" Demedin...
Þimdi tabutumun karþýsýnda
El, pençe ve boynu bükük duruyorsun!
Yüzün solmuþ, dudaklarýn sarkmýþ...
Her halinden belli, üzgün olduðun!
Ya bana beddua ederek nefretini kusmuþsun!
Ya da piþmanlýðýndan bana aðlamýþsýn!
Evet...
Her ne ise...
Þimdi ben yokum!
Ne hayatta...
Nede hayatýn da...
Yokum iþte...
Kaybolup gidiyorum!
Toprak altýnda yok oluyorum!.
Zaten, sen de hep bunu istiyordun!
Yaþarken Sebepli veya sebepsiz...
Hep bana bed dua ediyordun!
Hep: "Ölsen de kurtulsam!" Diyordun!
Artýk, ben hayatýndan yok oluyorum!
Topraða karýþýp kayboluyorum!
Börtü, böceðe yem oluyorum!
Evet, artýk seni arayamam!
Soramam!
Senin dediðin gibi, artýk...
Canýný sýkamam!
Korkma, rahat ol artýk! mezardan çýkamam!
Dinçer Dayý




Sosyal Medyada Paylaşın: