İsimsiz

Sessizce geçiyordu
Dilinden düþürerek kelimeleri
Ay ýþýðýný ýskalayarak gözlerindeki bulut
Gururla geçiyordu yorgun akþamlardan
Bir kez ah demeden ýþýktan elleriyle
Armaðanlar sunarak.


Aðaçlarýn altýndan geçiyordu, isimsiz
Yapraklardan yaðmurlarý içerek
Sadece bir gölgeydi yollardan uzun
Karanlýða gizlenmiþ.


Dinle
Þafaða öfkelenmiþ bütün yýldýzlar
Buðulu renkleriyle gözlerini kýrparak
Direniyor ýþýða kalbim sancýlanýyor
Ben sabahý beklerken hala gözlerim siyah
Gece mahzunlaþýyor.


Geceye sevdalandým, kara geceye
Üstümde binlerce yýldýz devrim yaparken
Düþlerim ölecek son yaprakla beraber
Yüreðimdeki yalnýzlýk hiç bitmesede.


Güneþ soðuyunca
Toprak içindekileri savuracak
Ahh fukara gönlüm bu kavga niye
Bilmezmisin; türküler hep yaþayacak
Aþk mý
Birkaç iyi kadýný daha aðlatacak.



Sosyal Medyada Paylaşın: