Ölümler çok koyuyorlar artýk bana Belki yaklaþtýðýmdandýr, Ýçimi yakýyorlar Ýçim yanýyor Belki ayrýlayacaðýmdandýr Bu güzel dünyamdan, Sevdiklerimi Bir daha Hiç Göremiyeceðimdendir,
Düþündükçe Ýçimdeki Acý Daha da büyüyor Her geçen gün,gün ve gün Büyümesin de ne yapsýn, Ebedi bir özlemin Taksiratý belki Dönüþü Olmayan,
Demek ki her þey Bir hiç’e imiþ, Bir insan Bir Boþluðu Nasýl doldursun ki Bir yoktan gelip bir yoka gidiyorsa, Ebedi bir yalnýzlýðýn Bir yolculuðu Misali,
Sonsuz bir karanlýk Bekliyor Bizleri Ellerini avuþturan, Ne mutlu ki kavuþturana Amaç hedef olmuþ Kaçan kaçana...
* Berlin, 13.07.2024 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.