Bir gün kendine dönüp baktýðýnda, zamanýn deniz kýyýsýnda bir aynadan yansýdýðýný göreceksin. Zaman, zamansýz ölümlerin aynasýdýr ve o aynaya her baktýðýnda, seninle yüzleþmekten kaçamayacaksýn. Yarým kalmýþ kadehlerimizin ve yosun tutmuþ yalanlarýmýzýn ortasýnda, kýrmýzý bir sevdanýn yarýsýnda durduðumuz o aný hatýrlayacaksýn. Ýki ölü, bir tabut ve bir yýðýn üzgünlük; iþte bunlar, kendimizle yüzleþtiðimizde bizi karþýlayan manzaralar olacak.
Ben çaðýrmýyorum ama kuytularýma korkulu konuþuklar geliyor, lanet bir hüzün gözbebeklerimi buluyor. Gözlerime çakýlýp kalan bu hüzün, her gün oluyor, akþam oluyor, hasret oluyor. Yüzün oluyor, kuþlar oluyor, kuþlar ölüyor. Ve ben çaðýrmýyorum ama seni düþünüyorum, bir pamuk çiçeði gibi döne döne, tanrý misafirhanesi cehennemin dibinde bile seni düþünüyorum. Bu düþünce, kendiliðinden þiir oluyor.
Kendiliðinden hüzün çizikleriyle dolu bir hayat, serseri âþk olan "bilmek" ve onun gözlerimdeki korkaklýk hali "bilmemek". Ama sen, benim viranem, her þeye raðmen bilmelisin. Bana bakarsýn ama beni göremezsin, çünkü deli gülmelerimde saklýdýr azrail ayrýlýklarý. Gizlilerimde yaðmur var, þimdi parmaklarýna ziller takýp nihavent þarkýlara dönüþen camlarla dans ediyor hüzün.
Ey þiirlerimin öznesi, geceyarýlarý canalýcýn gelir, anlaþýrýz ve beni alýr. Sen ise ihanetini giyinip aptal karanlýklarýna gitmelisin. Beni benden koru, beni öldür ve kendini affet. Kapýlarý çarpýp rüzgarý suçlamamalýsýn, çünkü bir gün çarptýðýn kapýlarý çalacaksýn ve rüzgar ceza deðil, çiçek getirecek sana. Kendinden kaçmamalýsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
CaNMaYBuL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.