Şiir Adam

þiirin kitabýna andolsun
andolsun söze ve sözün ince belli gövdesine
bir þairi en iyi kendi kalemiyle seviþirken tanýdýk biz


andolsun sözün beyazlýðýna
ki bir þair her zaman kalemiyle evlidir
aþký taslaðýndan alýr bütün zamanýný çiçeðe çevirir
nef(e)sinin bütün kara(n)lýðýný köreltir


boþandý birgün kaleminden
karaladý kendini adam
sonra yeni bir doðum yeni bir tufan
yeniden yaratýlmasý gerekiyordu dünyanýn
sularýn boðmasý
fýrtýnanýn coþmasý
ve þimþeðin öfkesi
ve Nuh’un ve geminin
yeniden oturmasý gerekiyordu o dað alfabesine
sonra yeniden dinmesi yaðmurlarýn
ve yeniden merhaba demesi þiire ve soluða


özrün bir köþesinden
diðerine doðru savruldu durdu adam
umudun sýtmasýndan çekip aldýlar bedenini
bir yazgýnýn derinliklerinden söktüler kederini


yaralý kalemlerin çýðlýðý
basým evlerinin gürültüsüne karýþtýðýnda
aðrý ve keder her köþeyi esir aldýðýnda
hayatýn þiirden
aþkýn da sonsuz bir kanamadan ibaret olduðunu anladý
o bir sunaktý aslýnda
o silinmiþ lahit taþlarýnda tarihin kekelediði
zamanýn sivilcesinde sönük bir anýydý


kül döktüler yarasýna
Ýþkenceye aldýlar bedenini ve ruhunu
kilit vurdular diline
adýný hiç haykýramadý sevdiðinin


dünyasýna yeni bir uðultu geldi
hileli rakamlarla tarttýlar bedenindeki ederi
hileli rakamlarla oyunlar oynadýlar
müziði kullanarak þiiri ve þairi kandýrdýlar



-yeni bir bataklýk aradý
-yeni bir çamur çantasý belli ki birileri



_boran


Sosyal Medyada Paylaşın: