Iþýk yok Mika Tünelin sonunda yani Gittikçe demleniyor sessizlik Ve karanlýk Kendinsin hep karþýlaþtýðýn Hep yabancý Eski bir tanýdýk Ýkizi aþk gibi Kendimizi vestiyere astýðýmýz Birinde varlýða geçiþ Diðerinde yokluða
Ýkizi aþk gibi El yordamýyla kendini arýyorsun Mika Bir uçurtma gibi ince bir iple baðlýsýn hayata Gördüklerin hep sen Ama sana çok uzak Ecelin seni uçuran rüzgar Ayný ikiz kardeþi aþk Aþk sonbahardýr Mika Sen düþen yaprak Ölüm kendinden paydos zili Aþk gibi
Gözlerini açýyor Mika Sönünce bütün ýþýklar Kendini görmeye baþlýyorsun tüm çýplaklýðýnla Kendinle tanýþýyorsun Kendinden uzaklaþtýkça Tanýdýkça kendine yabancýlaþýyorsun Her þeyini kaybediyorsun Hiç sahip olmadýðýn Aþk gibi Mika
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat halıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.