ARAFTA KALAN YAPRAK

Arafta kalmýþ bir yaprak,
Rüzgârla savrulur uzak.
Ne dala dönebilir, bak,
Ne topraða sarýlýp yat.

Gece sessiz, yýldýzsýzdýr,
Yaprak düþer, umut azdýr.
Gözlerimde yaþlar saklý,
Yüreðimde hüzün fazla.

Geçmiþi hatýrlar yalnýz,
Hazanla dolar her an, iz.
Yitip giden günler gibi,
Arafta kalmak zor þimdi.

Dalýnda kalmak arzusu,
Topraða düþmek korkusu.
Yaprak sarar, solgun olur,
Ama ne yapsa zor bulur.

Arafta kalmýþ bir yaprak,
Kimi zaman yalnýz aðlar.
Geceyle dost olur bazen,
Gündüzü bekler sabreden.

Bir sonbahar rüzgârýnda,
Sessizlikte hüzün saklý.
Yapraðýn hikayesi bu,
Arafta kalan bir aþký.

Zaman geçer, mevsim döner,
Ama yaprak hep bekler.
Ne tam ölü, ne tam diri,
Arafta kalmýþ yüreði.

Gözlerinde sonbaharýn,
Renkleriyle hüzünlü bak.
Arafta kalmýþ bir yaprak,
Yürekten kopan bir ah, yak.

**alperen A.nejat-sevgi-hasret-umut**
Sosyal Medyada Paylaşın: