severdim sokaðýn baþýndaki yýkýk evi her geçiþimde onarýp kýrýk dökük duvarlarýný doldururdum içini kimi bir çekirdek aile olurdu bu penceresinden kedisiyle birlikte bakardý en küçük çocuðu kimi geleneksel bir aile ayný küçük çocuk balkonunda olurdu büyükannesiyle kimi yalnýz ve melankolik bir adam sol elinin parmaklarý sararmýþ sigaradan yere bakardý hep sararmýþ tüllerin arkasýndan içindeki bir yere ya da izi kalmýþ derin bir yâre kimi de yalnýz bir kadýn kitap okurdu ayný pencerenin önünde saçý topluydu hep arada bir kaldýrýp baþýný kitaptan göðe bakar ve yaðmuru beklerdi daðýtmak için yaðdý mý eser kalmazdý fýtratýndaki hüznünden balkona koþardý hemen düþen her bir damla yýldýzlý bir geceye dönüþtürürdü daðýttýðý saçlarýný bir gün yaðmurla birlikte sigarasý elinde çýkageldi adam utangaçtý kadýn durup uzun uzun bakamadým ertesi gün caným acýyarak baktým iþçiler yerle bir ediyordu yýkýk evi üzülme dediler az önce elele gittiler
hulyaperest
(yeditemmuz2024)
Sosyal Medyada Paylaşın:
hulyaperest Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.