Sayıklamalar

Gözünü gökten alamayan cocuklar gibiydik
Uçurtmalar bizim degildi belki
Belki ayaklarýmýzda bir potinimiz yoktu
Hatta ayagýmýza batan taþlarý hissetmezdik
Gökyüzünde yeri unutturan renkler
Basýmýzý bir tek o zaman dik tuttuðumuz
Öylesine bir yokluk
Belki de bir gün o renklere karýsmak umudu
Bizi yýllarca aðlatmadan uyuttu...

Her sesin sinemize açtýðý tarifsiz korkular
Ve yüzlerde saklanan onlarca duygu
Geceleri uyanmak telaþý
Bizi karanlýktan korkuttu.
Nice karanlýklara adýmlar attýk
Mezarlara ellerimizle kimleri býraktýk
Unuttuk yaþarken öldürdüklerimizi
Sýrf o kanamasýn diye kendi yaramýzý kanattýk.
Sarýlmayan hangi derdine sýðýnýr insan
Rab dermansýz dert vermezmiþ
Bize küçükken dediler ki buna inan
Büyüdükce dertlerimizde büyüdü
Bir gün sarýlamadýk derdimize
Saramadýk en ince yanýmýzý
Çýðlar üþüttü yüreðimizi, titredik yýlgýnlýkla
Örtmedik vuslatý üzerimize.
Gelmek için telkinler vermissekde
Herkese kostuk ama, gelemedik kendimize..

Tarifsiz kederlerin maharetle saklandýðý
Yaramýzý acanlarýn sucundan aklandýðý
Yas tutmanýn bile ayýplanýp yasaklandýðý
Bu mayasý zehir, sonu hüsran dünyada
Sýrtýmýzdaki hancerde, elinin izi olana bile
Hakkýmýzý helal etmekle
Gökyüzündeki ucurtmalara ihanet ettik
Hemde ayaðýmýzý acýtan taþlara gögüs gerip
Hergün her adýmda kanayacagýný bile bile.


Sosyal Medyada Paylaşın: