söylemediðim ne çok þey var aslýnda sözün buðusunda gizlediðim dilimin ucuna çaðýrýpta öfkeyle tersledigim sessizlik düþüyor payýma çekiyorum elimi eteðimi karaya vuruyorum hatýrladýgým tek ses nefes
Herkes verecek son nefesini býrakacak burda tüm hevesini nefesini
açlýða susuyorum boðazým düðüm düðüm güneþin son damlasý kirpiðime dokunan yýldýzlar suya batmýþ ay yerinde deyil kumsalsa yosun yeþili ben nerdeyim baþýmý sonumu hayatýn gideceðim yönüm yok saðým solum önüm arkam her yer ayný her þey ayný az önce geçtim ayný aðacý...
Herkes verecek son nefesini býrakacak burada tüm hevesini nefesini
uyumak istiyorum ..yada uyanmak baþlamalýyým baþlayamadýðým yerden... dönmeliyim zafersiz seferden ben olmalýyým o eski ben gibi kanatmalýyým gülü öksüz diken gibi
Herkes verecek son nefesini burda býrakacak tüm hevesini nefesini
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adem önal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.