ARDINDAN HÜZÜN AĞLASIN

Yana yýkýla
Sýkýla, sýkýla
Ciðeri yalnýzlýktan yanmýþ
Bir garip þair’im ben,

Ölüm-kalým
Arada bir çalým atmayý
Hüner sayacaðým

O eðlencelik
Zamanlarým hiç olmadý.

Titredi durdu
Ýçimde ki çocukluðum

Gürültüye hançer bilemiþ
Bu çýlgýn zamanlar yüzünden.

Zýrhý Adem’le delinmiþ
Bu cehennemi anýmsatan
Kirli insan denizinde,

Sanki her dakika
Ölümü tavlamak için
Yaþýyorum.

Bitmeyen bir aþk’la.

Bütün hýrslý
Öpüslerimden kopardýðým
Üç beþ metelik haz’la

Avunup gidiyorum iþte,

Mevsim þimdi sonbahar
Çýðlýk atýyor gözlerim.

Ölüm felaket deðil ki
Borcumuzdur bizim.

Marifeti yanmakta bilenler
Ziyafet bardaðýndan
Korkuyu içine
Çeke, çeke içer.

Hadi ! be þair,

At bir gülücükte
Bu defa
Ardýndan hüzün aðlasýn....

Nevzat TAÞKIRAN
Sosyal Medyada Paylaşın: