Sen miydin Canımın Mihri

....
avuçlarýnda kül ve ateþ
yitik bir adresin duvaðýndan düþer güvercinler
mutluluk geni çalýnmýþ gelinler gibi ansýzýn yere
makam-ý Ýbrahim’den dirilir aþkýn gülleri
ah o cehennem kararý hükmünde yandýðým sen miydin


tepeden týrnaða kan
daha baharýna bile nallanmadan
yirmisine yorgun ve revan
deli taylar geçer içimin bozkýrlarýndan
melaline þahlanýp damar damar kanadýðým
menzilinde ölüm ve isyan
zincirli kuyudan üþür ruhum


sen miydin ab-ý hayat diye kendime
kuytuluk bir uçurum aradýðým


çýkar beni
simyasý çürük yenilgilerimin gamlý sýðýnaðýndan
yüzümün kalesine en fiyakalý acýlardan direniþler yamalý
en zifin/en siyahýndan
kýyametler sýzar kirpiklerinin sadaðýndan
her istilaya /her acýya dayanýr seddim
en çok yokluðun yýkar beni


sen miydin
macerasý yokuþlarda biten zavallý bir taþ gibi
geri geri yuvarlanýp durduðum

binlerce yýl ötesinden
kýraðý kaplar iki boðazýn da hýçkýrýklarýný
ortasýnda düðümlenir ayrýlýðýn sevdasý
asla kavuþamayan aþklarýn denizleriyiz sevdiðim
evvelinde engellerin kimyasý

sen miydin
mahþeri bir yalnýzlýðýn girdabýnda boðulduðum

sabahlar þivandýr geceler yutar beni
ah o cemalinden santim-santim düþ soluduðum
sularýn nefesiyle kýrýlýr kandiller
yetmedi mi kýyamýna kefen boyu viraneler

senin de kýrýlýr aksi gözlerinde aynalarýn
uluyan rüzgarlarýn en acemisine boyun eðmiþ ürkek gemiler gibi
sen miydin seferinde durulduðum


kaçýncý yontu bu
kaçýncý huzursuz savruluþtu bu
tahtýn benliðimi sallar
ne ben kalacaðým, ne izim ne de hiçliðim
nam þehri babil’in asma bahçelerinden kopan fýrtýna
daðýtsýn göðünde kanayan bulutu
sonsuzluðu ikrar yaprak yaprak tutunduðum dal sen miydin

Iraðýnda mevsimleri soldu tarihin
suretinden ücra, kaç kez aklýmý çeliyor zanlý gözlerin
söylesene sevgili
azrail mi dokudu bakýþlarýný senin

sen miydin o kendime
cennetlik bir ölüm aradýðým





_boran (arþiv)

Sosyal Medyada Paylaşın: