SEN YOKSUN YA, BEN VAR MIYIM Kİ

Bilemezdim ; bulutlarýn gözyaþlarýndan süzülen
Hüzne döngün o sensiz saatleri
Dermansýzlýðýmdan artýk geriye dönük saatlerim
Seslenemiyorum sabah yýldýzýna
Nedendir biliyor musun dökülüþü
En hüzünlü þarkýlarýn sensiz dudaklardan

Zaman çok geçti... çok
Sensiz hatýralar kenti...bir masal güzelliðinde
Sen beni unuttu mu sanýrsýn ?
Papatya dolu kucaklarda
Akþam oluþu ve kahkahalarýmýz
Hala, ayrýlýk dolu þarkýlar söylüyor dudaklarýmýz

Umurumda deðil mevsimlerin geçmesi
Þarkýlarý en derininden kurþunluyor gözlerim
Ben mevsimlere takmazdým bu kadar
Oysa gittin sonbahar penceremde dansederken
Avutmak istedim kendimi hep dizelerle
Beni çok deðiþtirdi bu özlemler , ayrýlýklar !

Sultan eski bir þiirimi göndermiþti
Okuyup okuyup aðlamýþtým mazideki mutlu zamanlarýmýza
Sen henüz çocuktun o zamanlar
Þimdi aðlýyor bak þiirlerim, sen yoksun diye !
Daldým düþüncelere neresinden çýkmalýyým hüznün
Eflatun bir geceye sýðýndým, üþümekli
Düþler kurdum, masallara sarýldým senli
Korkunun ensemde de olsa solumalarý

Geceye yaðmur yaðýyordu dinliyordum zamaný
Ýçime kimsesizliðimi yýðýnak yaptý hazan
Uykularým en hassas yerimden vurdu
Yüreðim pýr pýr çarpýyordu geceye
Ben ki adýmý, yaþantýmý unutmuþtum
Bie seni, senli þiirlerimi
Þarkýmýzý unutmamýþtým

Günay Koçak

5. 07. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: