Yaprak küser sevdiðim, küser kendi dalýna Ýçin için kavrulur, tutunduðu dalýnda Mevsim Eylül’se eðer, bakan olmaz halýna Köze dönmüþ yapraðýn, dökülür hazalýnda
Yanmak bana biçilir, yandýrmaksa Eylül’e Hazanda aþk hüzündür, benzer solmuþ bir güle Þimdi çaresizlikten, döndüm öten bülbüle Daðýldým yaprak yaprak, estirdiðin yelinde
Ardýndan boynu bükük, yetim çocuk gibiyim Savruldum sevdiceðim, hayatýn en dibiyim Suskun dudaklarýnýn ölümsüz sahibiyim Ses verseydin çaðrýma, olmazdým el dilinde
Eylül uzaklaþýrken, hazaný salar gider Canýmý, cananýmý, koparýr alýr gider Senli hayallerimi, sýr olup çalar gider Ýnleyip duruyorum, kaldým kendi hâlinde
Susun ne olur susun, sesimi duymaz oldum Senden bir baþkasýný, yerine koymaz oldum Can çekiþiyor ruhum, divane ayvaz oldum Boðulup gidiyorum, saçlarýnýn telinde
Kalp aðrýsý bilmezdim, senden sonra baþladý Kaynarýn yüreðimi, için için haþladý Eylül kýrýntýlarý baharýmda kýþladý Sarýn ne olur sevdam, üþüyor eylül’ünde
Kardelen 29.09.2020 Arþiv
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.