Ýnsan olmayý ne zaman unuttuk Varsa yoksa ben deyip durduk Hep menfaat peþinde koþtuk Sanmayýn ki atýyorum nutuk Sitemdir ettiðim... Bitmek tükenmek bilmeyen hýrslarý Doymak bilmeyen ihtiraslarý büyüttük içimizde Hep daha fazla hep önce bana Bir türlü doyuramadýk gözümüzü Yettimi söyleyin bakalým yettimi Yetmedi tabi yetmez yetmeyecek de Ölüm çalana dek kapýmýzý... Þunu unutmayalým ama Bu zihniyeti deðiþtirmedikçe Ne duracak bu bana yeter diyeceðiz Ne de mutlu edecek elinizdekiler bizi Bazen durup düþünmek lazým ama Ölüm var yetmez mi bu kadarý sana... M.D.
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.D. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.