bir bakışı vardı...

için..için ki,
içimde bin çýðlýk...

geceyi sýkýca örtünmüþ bir ruhun
cansýz, limansýz bedenine takýldý bakýþlarým...

bakýþlarýndaki o akýntýsýz boþlukta
elemdi gözleri,
gözleri ki gölgesi, hayata bir bakýþ atýp,
acýsýný yüreðime býraktý

acýnýn rengini gördüm,
gördüm mateminin izlerini
öyle bir sus mühürlemiþ ki dudaklarýna
duvaklý bir duanýn gölgesinde,
ölüm kokan acýlarýný kurutuyordu sessizliði

iþte o vakit,
adýmlarým düðümlenen bir yol oldu
yutkunamadýðým boðazýmýn falezlerinde
ve her soluk alýþým ya da alamayýþým
derin mi derin bir ihanet olmuþtu,
keskinliðine çentiksiz nefesimde

sorgulamamak mümkün mü.. deðil,
deðil elbet bu hayatýn acýmasýzlýðýný
sonu, baþýna yamanmýþ kötü bir oyun
varken yok olmak evet vardý ama yoktu

o bulvara yaslanmýþ duvar, o köþe baþý,
o sessiz hýçkýrýk tenimden ruhumu çekti
sayýsýz yol ve gölge geçtim yalan yok..
kalbimi her defasýnda o köþede buldum

sonra buruþturup dünyayý dedim ki,
"ey dünya, kamburunda ölüler aðlar,
ateþinde kimsesizler yaralarýný daðlar"

dedi ki ...
"kamburumun üstünde tepiþen filler var
hiçliðin arzusunda yaþayan dev cüceler
vicdaný yoksunluk olan harlý ateþler yanar"

o bakýþta kestim o an göðünün iplerini
iþte tam da o an dedim ki "eyy tanrý
al vicdanýmý yoksa gelirim yanýna her an"....

~°~
~°~
~°~


Sosyal Medyada Paylaşın: