henüz aydýnlýðýn dokunmadýðý bir denize yüzünü dönüp
küreksiz sarý sandalýn ufukta görünmesini beklerken
yakamozlarýn sessiz ýþýk oyunlarýný izlerken
derken yaðmur çiselemeye baþlasýn
diyelim ki bu yaðmur paydos ziliyle beraber bir kadýnýn alýn teridir
ve ardýndan da topraktan mis gibi bereket kokusu yükselsin
bilelim ki bir kadýn aðlayan bebesinin aðzýna dayamýþtýr memesini
güneþ batsýn, ay doðsun. ay kaybolsun,
her güneþ doðuþu
bir kadýnýn yaþama karþý yürek sesi olsun
iþte bundandýr çile doldurmasý
doðmadan çiçeksiz duvarlar arasýnda
benzeri suçlara fail olup hükümler giyiþi de
hep sürecektir
baþka türlü okunmuyor kitaplar bu topraklarda
yazýlmayýnca bir kadýnýn ismi
sayfalarýn ortasýna yazýlýr o kadýnýn ismi
anlamadýðý bir cümle gelir saplanýr böðrüne
köþesinden yapraðý özenle katlarken
adý kadýn olur düþen harflerin
belki de ucuz bir aþk romanýnýn sonunda
bir kadýn þiirinin mýsralarý
patlamýþ mýsýra benzer
ýsýnýr ve patlar
beyaz çiçekler açar sonunda
bahar dallarýnýn hatýrýna
büzüþür yataðýn kenarýnda öylece
hep böyle uyur sanýrsýn
oysa günler doðurur yatakta
ve o en büyük sancýsýyla
kadýn…
acýnýn denizinde sürgüne ateþtir
hem titrek hem kýrýlgan
eylül derler sararan rengine yapraklarýn
bir yanýný ele verir sonbahar
haberini bir sabinin aðlama sesi getirir
iç ýsýtan, eriyip dökülen kelimelerle
gelincik tarlasýna benzer gülüþü kadýnýn
öper yalnýzlýðýný
zamansýz ýslanýr sözü
adýný yýldýzlara yazar her gece
ruh verir ,can dokur , nefesiyle ýsýtýr kadýn
her verdiði biçim kendine benzer
kollarýnda anlayýnca bir insan olduðunu
kalbinin yazdýklarý açýlýnca rasgele bir yerinden
aþký sevgisi de, sýrrý gizemi de
açýlýr sayfa sayfa
rüzgar gibi geçti denilen sevdalarýn ardýndan
ve güneþ henüz batmadan
kan çanaðýna dönmeden gözleri
ve paramparça olmadan yüreði
bir gün gelir uçuþmaya baþlar bütün perdeler
öyle bir fýrtýna dolar ki içeri
sevda alevi kaçmýþ muma döner kadýn
çatlak sesler dökülür, orta yerine keyifli zamanlarýn
yürek susar
ve unutulur sözleri o meþhur þarkýlarýn
bir rayýn üstündedir kadýn
tüm geçmiþiyle el ele
yürür tren yolunda
tam makas yerine adýmlar kala
aniden bir ray cývatasý somunundan fýrlar da
þiddetle sarsýlýr içindeki vagonlar
yoldaki bütün köprüler çöker sanki
hatýrlar ciðerlerinin ustura tatmýþ acýlarýný
bakar hayatýn gözünün içine hani
ne oldu bize der gibi,
susmuþ gibi
adýna ne dense densin
bütün ayrýlýklar kadýna çýkar
fýrtýnalar akþamüstüne dökülür hiç umursamadan
bir bilse doðum taarruzuna neden tutulduðunu
bu saatte tutan sancýlarýn sebebini
anlamadan , bilmeden
önce yorganý çeker baþýna
sonra uyku tutmaz
ertelenen nice gülüþler býrakýr yarýna kadýn
tutunsun ister perçemine bir rüzgar
yola çýkarken yaðmurdan birkaç tanesi
göðsünü yaralar hançer gibi sýmsýcak
kapatýr gözlerini o narin elleriyle
gri bulutlarla yatýþýr ruhu
dudak izi aramaz ýsýrdýðý elmada
bir düþ yolculuðuyla varýr vuslata
gözyaþlarýyla gider
matemle döner kadýn
hiç ýsýnmayan daðlara ,þehirlere hapsolur kadýn
gecekondu odalarýnda yakar aþk hanesini
hasret kalýr gündüz aydýnlýðýna
gecelerce yüreðini parçalarken çýðlýklar
o nazenin gülüþene
bir acý daha ekler
ay ýþýðý çarpar yüzüne her gece
ýssýz bir vadi gibi soðuyan pencereler
açýldýkça derinleþir yarasý
biter bir kadýn hikayesi daha
daðýlýr etrafa boncuklar
kadýn yalnýzdýr
kadýn özgürdür artýk
redfer