Bıraktığın Yerdeyim
Öyle uzaklarda arama,
Aslýnda ben hep býraktýðýn yerdeyim.
Hani hüzünlü bir sonbaharda,
Düþerken son yaprak,
Solarken en güzel çiçekler,
Tükenirken umuda ertelenmiþ yarýnlar,
Sakýn gitme öyle uzaða bulamazsýn,
Yaklaþ, gel...
Ýþte tam orada,
Býraktýðýn yerdeyim.
Islanmasýn gözlerin,
Çise düþmesin kirpiklerine,
Kalbini acýtmasýn sözlerim.
Sen hep gül...
Gülmeyi seversin.
Öyle yakýþýr ki sana gülmek,
Kýskanýr güneþ bile,
Beni bilirsin,
Ben biraz deliyim,
Görse gözlerim biraz geldiðini,
Ýyice deliririm.
Zaten aklým bir karýþ havada bu aralar.
Arama ötelerde,
Bak iþte burada,
Býraktýðýn yerdeyim.
Hala ötelerde misin?
Ses versem sana, acaba iþitir misin?
Yusuf gibi kuyuya düþmedim.
Aslýnda biraz gelsen görebilirsin.
Eski bir bank, bir sahil...
Tepemde yanan bir sokak lambasý,
Bir kaç arsýz martý.
Çokta ses yapýyorlar,
Belki seçemedi kulaklarýn sesimi,
Duymaya çalýþ,
Ben býraktýðýn yerdeyim.
Þimdi el sallasam sana,
Saçma sapan hareketler yapsam,
Deli zannederler öyle deðil mi?
Gülerler...
Eee! Aslýnda ben zaten deli deðil miydim?
Bende onlara gülerim,
Sorarlar...
Deli misin kardeþim?
Ne fark eder ki deliyim desem?
Neden delirdiðimi bilmeyecekler,
Ýçimde kimi sakladýðýmý,
Kimi bu kadar sevdiðimi,
Onlar saçýmýn sakalýmýn,
Daðýnýklýðýna gülecekler,
Üzerimin kirli oluþuna, yýrtýk olmasýna,
Bilmeyecekler hiç bir zaman iþin aslýný.
Görmeye çalýþ beni.,
Ben býraktýðýn yerdeyim.
Biri var karþýmda,
Acaba sen misin?
Bu bir benzerlik olamaz,
Sanýrým bu sensin.
Hiç deðiþmemiþsin,
Hala eskisi gibi ve hala güzelsin.
Geldin iþte tekrar ömrüme,
Þimdi yüreðim þenlensin...
“ Birbirini seven iki kalp asla ayrýlmasýn, kýrýlan bir kalpten, kararan umutlardan, sabahsýz gecelerden, yarýnsýz bugünlerden, ayrý geçen dünlerden ve aþksýz, sevgisiz her günden uzak olmanýz dileðiyle...”
Erhan ÖÇALAN
3 Temmuz 2024
48’inci Hd.Tug.K.Yrd.
Andaç/Uludere/ÞIRNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.