evet, evet ya her din, dilden insanlar diyorum her aksanda konuþa, konuþa anlaþamýyorken hayvanlar evet ya hayvanlar koklaþa, koklaþa her ses, nefeste anlaþabiliyordu, an la þý la ma sa lar da
yeþil mi yeþil gözleriyle ne konuþabildi ne de koklaþabildi kim mi diyorum elbette ormanlar, ormanlar diyorum ormanlar ki, kirpikleri çýra mý çýra gözyaþlarý ateþ olmuþ sadece aðlýyorlardý...
oysa, gözyaþýmýz ateþ olmamalý, ateþimiz ki sevgi olmalý ne insan, ne yaban, ne de orman asla yanmamalý..
. . . //
ilhanaþýcýtemmuzikibinyirmidört
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.