Kendini Tanımak

Evet, kendini tanýmaktan murat; bedenini veya vücudundaki “nefs”im dediðin tabiatýný tanýmak demek deðildir!..
Aslýn olan küllî mânâdaki “nefs”i tanýmaktýr; ki gerçek benliðin ve hakikatin de O’dur.
Yani, “nefs” dediðimiz þey, aslýnda küllî bir varlýktýr.
Tüm varlýklarýn “nefs”i, Tek bir “Nefs”tir. Bu noktaya ve görüþe gelebilmektir önemli olan...
“Vücud”un varlýðýný yok etmeyi, öldürmeyi, ortadan kaldýrmayý ileri sürenler olanaksýzdan söz etmektedirler; meselenin aslýný ifade edememekten dolayý!.. Çünkü onlarýn diliyle de gerçeði örtmeyi murat ediyor Kendisi!..
Önce þunu anlayalým...
Tasavvufta kullanýlan “vücud” kelimesinin anlamýyla, genelde dilimizde kullanýlan “vücut” kelimesinin anlamý birbirinden hayli farklýdýr.
Genel kullanýmda “vücut” kelimesiyle “beden”imizi anlatmak isteriz.
Tasavvufta kullanýlan “vücud” kelimesinin anlamý ise “var olan varlýðýn yapýsý”dýr.
Þimdi düþünün ki, var olan varlýðýn yapýsý; Hakikati, Esmâsý itibarýyla Allâh’a ait... Öyle ise ortadan kaldýrýlacak bir “vücud”tan söz edilebilir mi hiç?
Öyle ise kaldýrýlacak olan þey “vücudun” deðil, varsayýmýn olan benliðindir!!!
Hakk’ýn varlýðý dýþýnda var sandýðýn vehmindeki “hayalî varlýðý” kaldýracaksýn sen... Mutlak varlýðý kaldýracak deðilsin ki!.. Hem mutlak varlýðý kabul ediyorsun; hem de yaný sýra bir varlýk olarak kendini var sanýyorsun... Ki buna da tasavvuf terminolojisinde “ÞÝRK” deniliyor.
Varsayýnca kendini, bak ortaya neler çýkýyor...
Önce “zâhir” ve “bâtýn” algýlýyorsun!..
Bu defa seni uyarmak istiyor:
“Zâhir” ve “bâtýn” yani algýladýðýn ve algýlayamadýðýn hep “O”dur!..
Nedir bunun anlamý?
“Zâhir” ve “bâtýn” ayrý ayrý þeyler olup, ikisi de “O”dur, deðildir mânâ!..
“Zâhir” ve “bâtýn” ayný ve tek þeydir!..
Öyle ise algýlama cihazlarýndaki yetersizlik dolayýsýyla bu ikisini iki ayrý þey sanýp “çiftlikte” yaþamayýn!..
“Evvel”, “Âhir”, “Zâhir”, “Bâtýn” isimleriyle hep “O Tek” þey ifade edilmektedir. Mânâ, bundan ibarettir.
“Lâ mevcûda illa HÛ”!..
Mevcudat yoktur, sadece O vardýr!..
Küllî akýl denen, tek akýl, O’nun ilim sýfatýnýn tafsilinden baþka bir þey deðildir.
“Nefs”, kendini tanýma düzeyine geldiði zaman ilim sýfatýna bürünmüþ demektir.
“Nefs”, kendini tanýmaya baþlayýnca yavaþ yavaþ deðiþik kademelerde kendini tanýr.
En alt düzeyde tanýyýþý Akl-ý cüz, daha sonraki tanýyýþý Akl-ý küll, daha üst düzeyde tanýyýþý ise Akl-ý evvel’dir.
Eðer “nefs”, kendini, kendi aslý ve orijinali, hakikati ile tanýrsa, kendini ilim sýfatý yönünden, ilim sýfatý ile tanýmýþ olur.
Akl-ý evvel sözü biter orada!.. Hakk’a baðlanan “ilim sýfatý”ndan söz edilir.
O ve O’ndan meydana gelmiþ bir âlem müþahedesi kalkmamýþ olan, Nûr perdelerinin meydana getirdiði bir müþahede içindedir, hâlâ!..
Tek tek, her nesnenin, “Allâh” dediðini duymak, kesrette-çoklukta olana aittir ve bu hâli, henüz Tek’liðe ulaþamadýðýnýn, perdeli olduðunun ifadesidir!..
Gerçekte âlem, “KÜLL”dür ve Tek varlýk söz konusudur!..
“Tek”in ilmindeki, varsayým sayýsýz çokun, tek tek O’nu zikri diye bir olay söz konusu deðildir; Hakk’ýn nazarýnda!.. Bu algýlama yanýlgýsýdýr!.. Ýþin baþýnda yaþanýlan birtakým hâllerdir.
Sosyal Medyada Paylaşın: