Ýnsan nasýl da cüretkâr hakikâti kendine mâl ederken nasýl da azýyor Hakka baþ kaldýrýrken. yok sayarken gerçekleri nasýl da dikleniyor
zamana, keyfine, nefsine uydururken hiç utanmýyor.
Hakikâti bed görüp, öðrenmeyi reddediyor tüm asra gönderilmiþ dini mübinle, arasýna set çekiyor.
Ahh insan! herþeyi bildiðini zannediyor.
Þeytan da âlimdi bir zamanlar ama bilmediði tek þey vardý: "Haddini’ bilmedi Ve kovuldu huzurdan
O zamandan beri onun izinden gidenler cennetten vazgeçip cehennemde karar kýldýlar
zahmetin noktasýna takýlýp rahmette zorlandýlar.
Hakký terkedip inkâra koyuldular.
Ve hüsran olacak sondan bihaber
Ahh.... o kendine göre yol tutturanlar
***Deðerli bir kalemden
"Hak çizgisinde yol alan kalbin yoðunluðu, Tadýný alamayan insan hep hüsran oldu yolu. Zahmeti zor zannedip en zor olana koþuldu. Gönül bahçesi her dem rahmetle dolu. Fakat nankör insan heybesi her zaman kötülük oldu..."
______ERHAN ÇUHADAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.