Bir Ağaç Gölgesiyim

Hayatým boyunca
Baþkalarýnýn hatalarýný .
Kendi hatalarým bildim onlarý suçlamak,
Hiç aklýma gelmedi.....

Sevdiklerimi kýrmaktan sa,
Kýrýlmak daha kolayýma geldi sanki.
Zamanla tutunduðum dallar azaldýkça
Boþlukta kalan gövdemi farkettim....

Yüzümde kocaman…bir gülümsemeyle,
Herkesi mutlu etmeye çalýþmýþým.
Hayatým boyunca bu hep böyle oldu....

Ve þimdi soruyorum kendi kendime,
Peki ya sen, sen hiç güldün mü?
Hiç gölgesine sýðýnacak,
Bir aðacýn oldu mu senin?
Seni herþeyden koruyacak.....

Hep ben dallarýmý uzattým boþluða.,
Daha büyük gölgem olsun,
Daha büyük.
Zarar görmesin sevdiklerim.
Sadece gölgemden yararlanacaklarýný,
Bilemedim ki .
Güneþ batýnca beni terk edeceklerini,
Bilemedim.....

Þimdi gökyüzü kapalý kar boran dünyam,
Güneþim yok,
Dallarým da kuþlar þarký söylemiyor artýk.
Bedenimde yýllarýn yorgunluðu,
Yüzümde alabildiðine uzanan çizgiler.
Kar yaðmýþ saçlarýma zemheri de,
Ayazdayým.
Buz kesmiþ bedenim.
Gözlerimde derin bir keder.
Yorgunum, kýrgýným.
Tek dostum aynadaki suretim.
O bile beni anlamýyor artýk.

......Meryem Keskin......
........06.04.2023..........
Sosyal Medyada Paylaşın: