Issýz bir yolda kaybolmuþtum... Kýþ ortasýydý üstelik! Ayaklarým altýnda ezilen kar çaresizliðimdi sanki Çýt yoktu... Çoktu kör eden ýþýðýn beyazý Özgürlüklerini terk edenlere dair yoktu tek bir ayak izi Azazil aþkýna! Merhameti yoktu Tanrýnýn dahi yoktu nuru aydýnlýðýnýn... . . .
Duygusuzluðun pelerinini sýrtýna geçiren adam korkunç bir hastalýða yakalandý... Ve ifþasýyla sonunun çalkalandý eski sevdalarýnýn mahremlerindeki iktidarsýzlýðý
Öpücüklerin veba daðýttýðý topraklarda tek göz dam arayýþý utancý mýdýr ki bu yüzden?
Duygusuzluðun pelerinini sýrtýna geçiren adam korkunç bir hastalýða yakalandý...
"Aþka mecalim yok" diyen dilber!
Sorsam "sýrdaþým" dediðin kuþ tüyü yastýða; Söyler mi Üzerini örttüðü gecelerde kim öpüyordu açýkta kalan yerlerini?
Hayatýmýn içinde patlayan kasýrgalar paramparça ediyor meyillendiðim sevdalarý Azazil’in ellerindeki kalbim bu yüzden dýþýma pompalýyor kanýmdaki *imansýzlýðý...
Duygusuzluðun pelerinini sýrtýna geçiren adam korkunç bir hastalýða yakalandý...
Sonbahar yaðmuruyum sanki, bu son mevsimimde kederli saðanaklarýmla sana yaðabilmeyi arzulayan Yetim kalmýþ öpücükler hatrýna; Bir seher vakti... Biraz güneþ... Biraz huzur... Belki korku biraz... ...!
Ah! Fakat O kadar yalnýzýz ki *halen bu derece dolanmýþken dahi ruhlarýmýz birbirine!
Milat öncesi lav taþlarýna sýkýþmýþ fosiller gibiyiz Yýkýk tapýnak içindeki paslý tören býçaðýyken birimiz Bir diðerimiz Keskin acýlara baðýþýklýk kazanmýþ gönüllü kurban, her ölümü sonrasý tekrar dirilen
Hiçbirþey deðiþmedi ve deðiþmeyecek!
Benim için gelen sen Tanrýça ruhumu istedi Ve Ben Unutuverdim iþte bir süreliðine neslim lanetini
Aniden bindiren bir *tipi ki bak; buz gibi yeniden kasýklarým Yok etmek istiyor muþum gibi sanki tüm dünyayý
"Haydi gel beraber ölelim" diyemem!
Fakat Otur yanýma ve kaybediþime son nefesim sonrasý Sen kapat gözlerimi lütfen ne olur...
(Yýldýray Kýzýltan )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yıldıray Kızıltan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.