Zihnimin Derinliklerine Fırça Atan Zambaklar

kafamý uzattým þöyle seyre daldým içimdeki pencerenin dýþýndakileri
asmýþtý suratýný ay
koynuma mutsuzluktan sararmýþ yýldýzlar sokulmuþ sus pus...

derdimi dökeyim dedim
baktýmki sýraya girmiþ cümle mahlukat
kar’anlýk soðuk yüzünü dönmüþtü
sýrtýmdaki taþýn yüküne
ne ben bir of dedim ne sýrtýmdaki taþ yürek
býrakmýyordu ki kapýmdaki izleri süpüreyim
zihnimin derinliklerine fýrça atan zambaklar
yavrularýný etrafýna toplamýþ anne tavuk
sað el iþaret parmaðý havada
bir bir uyarýyor dünyanýn kötülüðüne karþý


su olabildiðince soðuk
hava þiþebildiðince boþ
toprak bütün yüzsüzlüðüyle ortadaydý

söyleyecek çok þeyi olanlarýn
aðýz kalabalýðýyla oturmuþtum
ve denizlerin yüzü bana dönüktü
saatin farkýnda da deðildim üstelik tüketirken mum aleviyle
ömrümün saadet dolu hayýflanmalarýný
aðýz dolusu sövmek geldi oturdu en terkedilmiþ zamanlar duraðýma
göz göze geldik vahlar saliseliðinde
sevgisizlik boþluk tanýmaz dedi
kulaðýma eðilip
peki dedim boþluk býrakmayanýný satan bir dükkan var mý
seyyarýna da razýyým bir tablada serilmiþ
istediðim kadar alýr çýkarým boþluksuz
kulaðýmýn dibine öyle bir kahkaha yedim ki
bu sefer ne olduysa erken düþtü jeton...
Sosyal Medyada Paylaşın: