Uzun uzun düþündüm odama vuran güneþin yerdeki gölgesi eþliðinde Ben sevdiklerimi çok incitmiþim nice zararlar vermiþim Biliyorum her birini istemeden, farketmeden yaptým Kýrdýðým tüm kalplerin üzdüðüm tüm ruhlarýn bütün günahýný sýrtlandým Beni bu dünyada hiç kimse anlayamadý Anlaþýlmadan gidiyorum heyhat bu dünyadan Cahit Sýtký gibi ölümü gözlüyorum her lahza da Otuzbeþinci yaþýmada az kalmýþtý aslýnda Alacaðým ceketimi bir de yüreðimde ki elemleri Çýkýcam evden uzaklaþacaðým ardýma bakmadan hiç Arayan soraným olacak biliyorum Sevenlerim çok üzülecek Ama ben artýk gidiyorum, yaptýklarýmý tekrar düþünerek Dünya kimseye kalmadý, kalmayacak.
Ahmet YOLDAÞ Ýzmir 26.06.2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
AhmetYoldas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.