KATRAN KARASI ANILAR GEÇER GÖZLERİMDEN

Yokluðun acýmsý bir tütün gibi dudaklarýmda
O cehennemden bir alev, bir sarý hüzündür bil
Bir yalnýzlýk büyütüyorum sen gideli içimde
Hiç deva bulmayan acýlar yüreðimde
Boðuluyorum her akþam, ayrýlýk türkülerinde

Gözlerinin harelerini yansýtýyorum aynalarda gözlerime
Bir sýzý sarýyor ki gecelerimi, geçmiyor kabussuz uykularým
Hala kulaklarýmda ninnilerin, seni büyütüyorum ayrýlýklarda
Periþan bir aðýt gibiyim gecelerin ortasýnda
Simsiyah akþamlara yaðmur gibi iniyorum

Katran karasý anýlar yýðýlýyor, kan çanaðý gözlerime
Kaderime aðlýyor gecenin kuþlarý
Sen de bil her saat baþý nasýl tükendiðimi
Güneyin cehennem gibi yanan sokaklarýnda
Yavaþ yavaþ soluyor tüm mevsimlerim

Bir alaca karanlýk kuþaðý korkularýndayým her akþam
Bir ben, bir yalnýzlýðým, bir de gözlerinle baþ baþa
Mazinin derinliklerine dalýp düþüyorum dipsiz kuyulara
Boðazýmda tükenmeyen hýçkýrýklarla
Bir yaþamaya çalýþýyorsam
Bin kez ölüp ölüp diriliyorum

Neredesin?.. tutsak gözlerine hasretim, neredesin ?
Gel/sen artýk ümit ýþýklarýný yansýtan çaresizliðime
Yaþamam için bir neden var þimdi, o da sensin
Bir sýzý var yorgun yüreðimin üzerinde
Tüketti yokluðunda beni böyle biteviye
Yaþamama ýþýk tutsun geliþin
N’olur ümitsizim !
Öksüzüm, yetimim, sensizim
Yaþat beni !...

Günay Koçak

26. 06. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: