Sana 2

Biliyor musun ?
Burada papatyalar açmýyor
Gelincikler de yok
“Gelincik varolduðu sürece umut hep vardýr “demiþtim
Yine de yitirmek istemiyorum umudumu
Baþýmýn üstünde uçan kuþlara vefasýzlýk olur
Kar sularýnýn çoðalttýðý nehirlere de
Koyunlar kuzularýyla oynaþýrken çayýrlarda
Çobanýn kavalýndan çýkan naðmeye vefasýzlýk olur
Yitirmek istemiyorum umudumu
Karahindiba tohumlarý uçurdum çünkü
Tel tel savruldular uzaklara
Penceremin köþesine yuvasýný kurdu kýrlangýçlar
O yuvayý kurabilmek için kaç kuþla aðýz dalaþý yaptýlar
Keþke görebilseydin
Sakin herkese her þeye yabancý bir yerde
Kendimle yakýnlaþmaya çalýþýyorum
Ýhtiyaç fazlasý her ne varsa kurtuldum hepsinden
Elbiseler , eþyalar , anýlar , acýlar
Özlemler , kýzgýnlýklar , kýrgýnlýklar,
Ve tabi insanlar …
Konuþacaklarým, anlatacaklarým o kadar çok ki
Susmakla baþa çýkabildim ancak
Susmak ve sadece kulak kesilmek
Keþke duyabilseydin
Çocuklar var bembeyaz tenli , mavi gözlü , sarý saçlý çocuklar
Gülümseyip el sallýyorlar her geçiþimde
Lüle lüle saçlý bir kýz çocuðu uzattý birgün elini
Yürüdük biraz elele
Keþke bir elini de sen tutabilseydin
Sana ait þiirler biriktirdim bir defterde
Kelimeler adýnla , varlýðýnla nasýlda çoðalýyor bilsen
Okurken evindeymiþ gibi hisset diye
Asma kilit vurdum kapaðýna
Keþke okuyabilseydin
Günler haftalar aylar o kadar hýzlý geçiyor ki
Saçlarýmdaki beyazlarý saymayý býraktým artýk
Zamanla orantýlý çoðalýyorlar
Biliyor musun ?
Yaþ almak bir garip duygu , içi keþkelerle dolu
Þimdi bunu söylemek gereksiz ama
Yersiz , yurtsuz , kimsesiz ve evsiz gibiyim burada
Keþke…

Meral Dülger
Sosyal Medyada Paylaşın: