Gönül köşküne konan ben oldum

Hayalin gözümün önüne geldi,
Ýsmini hasretle anan ben oldum,
Hasretin ok gibi baðrýmý deldi,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum

Senden baþka yoktur benim hayalim
Yürümez ayaðým tutmuyor elim.
Yaratan Mevlâ’ya ayandýr halim
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Gece gündüz daim seni düþünüp
Durmadan hep hayalinle avunup,
Gelmeyince mecnun gibi savrulup
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Kâr etmedi el aleme sözlerim,
Perde inip görmeyince gözlerim,
Zehir oldu baharlarým güzlerim,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Daðlara,Taþlara seni sorarak
Bülbül gibi daldan dala konarak,
Yazýn buharlaþýp, kýþýn donarak,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Kurbaný olunca kötü kaderin,
Olmadý olmaz da benden haberin,
Baðdaþ kurup çöküp üstüne yerin,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Gece gündüz feryat fiðan eyleyip,
Meramýmý kurda kuþa söyleyip,
Varýp tenhalarda gönül eyleyip
Kavrulup közlerde yanan ben oldum

Beným artýk kimseyi görmez gözüm
Aklýma gelirken o ceylan gözün
Ben Senýn kalbini çalan hýrsýzým
Senin için yine yanan ben oldum

Bir meleksin, kimler dalýna konmaz
Senýn hayalýnle yanan ben oldum.
Belkide hiç olmaz benden haberin
Nerde bileceksýn neyim ben kimim

Senýn için piþtim ben kebap oldum
vuslat özlemiyle yanan ben oldum
Ne söylesem gerçeðini söylerým
Gerçekten ben hep gözyaþý dökerim

Yalan dünyaya meyletmez gözlerim
Yine hasretinle yanan ben oldum
Mehmet Emin sakin
Sosyal Medyada Paylaşın: