İncir ve Ömür

Ýncire bak, incire, söz yine geldi dilimize
Ömür tükendi Kalmasýn gönüller geride,
Bu dünyada her þey bir oyun bir düzmece
Anlamýný bulmalý her nefes tükendikçe;

Ýncirin fendi sarhoþ eder yedikçe yiyeni,
Sabýrla olgunlaþýr, vakti gelince sunar kendini,
Ýnsan, kamil olmadan söylerse her an kelamý,
Boþa geçmiþ ömür piþirmemiþ demek ki kendini;

Ömür geçti günler aktý yalana katýþtý,
Kalpler boþaldý gözler tavana yapýþtý;
Gönüller karardý ufkumuz dumana karýþtý,
Her yeni gün ömrü alýp ziyana savýþtý;

Dostluklar, sevgiler, paylaþýlan anýlar,
Mercekle ara bulunmaz artýk o anlar,
Ýncirin sabrýndaki güzelim o tatlar,
Su gibi aziz olup içimizden nehir olup akar;

Her adýmda bir uyarý her nefeste bir ders,
Ömür dediðin göz kapaðýndaki bir refleks
Zamaný zamanla yaþarsa kainattaki her ses,
Her insan olur Mevla’nýn üfürdüðü nefes;

Hayatýn her aný, bir hediye bir ikram bize,
Kýymetini bil can gelip dayanmadan köprücük kemiðe,
Çare bulan yok mu diye bacaklar birbirine girdiðinde,
Ýþte o gün sevk yerin ve göklerin tek sahibine;

Erol KEKEÇ/24.06.2024/18.30/Namazgah/ÝST








Sosyal Medyada Paylaşın: