plymouth duster

Esas oðlan indi arabasýndan.

Dýþý güneþ sarýsý- parýl parýl parlayan,
içi zifiri karanlýk- günü geceye çaðýran;
esaslý arabasý ’plymouth duster’dan.

Sigarasýndan bir nefes aldý,
kafasýný havaya kaldýrýp ,bakýnmaya baþladý...

Kýz, yeni uyanmýþtý öðlen uykusundan.

Esneyerek ,çýktý yataðýndan.
Gökyüzü güneþliydi, hava da meltem rüzgarý,
rüzgar onu balkona çaðýrdý.
Gözleri, bilinmeze takýldý- kaldý...

Oðlan gözlerini alamadý, kýz dan... kýz da ondan..
Zaman durdu, haneye ay doðdu.

Köstekli saatini cebinden çýkardý,
Plytmouth, günü- geceye çaðýrdý.
Esas oðlan,arabasýna atladý,
tozunu arkasýnda, kalbini kýz da býraktý.

Esas kýz içeriye girdi,
korkularý peþinden geldi...
Tozu balkonunda,kalbi oðlanda.










Sosyal Medyada Paylaşın: