Sen Uyurken

dün gece sokaðýndan geçtim
sen uyuyordun
yýldýzlar uyanýktý


kendi cenazesine gelen bir ceset kadar þýk
ilk defa ormana gelmiþ þehirli bir sincap gibi ürkektim
baksan bile görmezdin beni
bir cenaze misafiri gibi simsiyah giyinmiþ
geceyle piþti olmuþtum


kendi tuzunda çürümüþ bir deniz kadar hüzünlü
raký þiþesinde balýk kadar alkollüydüm


jilet artýðý þarkýlar, kangren þiirler uçuþuyordu
beynimin kýlcallarýnda
ki þarkýlar intihar süsü verilmiþ cinayet
þiirler vurgun yemiþ balýk
ben sünni teneffüs telaþýndaydým


uzaklarda bir yerlerde þarký söylüyordu Sezen Aksu
“bende yoluma giderim / ezdirmem kendimi”
bense…
kendimi ezim ezim ezip
zehriyle seviþen akrepler gibi acýmla seviþiyordum


tanýdýk simalardan gizleyip kendimi
kuytu bir köþeden ýþýðý sönmüþ pencerene baktým, baktým…
bir zamanlar
o pencereden bana gülümseyen yüzünle avuttum
içimde aðlayan huysuz çocuðu


bir sokak köpeðine su içirir gibi hayalinle suladým
içimde ki sana susuz vampiri


sabaha karþý
saba makamýnda çýnlarken alemi-cihan
son bir kez bakýp pencerene
"a þ k ý m" diye fýsýldadým gecenin kulaðýna


yýldýzlar duydu
ay dede duydu
karakol, bekçi duydu


s e n d u y m a d ý n




Sosyal Medyada Paylaşın: