Keþke bir adým kadar uzaklýðýnda olsaydýn! Uzanýp saçýna dokuna bilseydim! Ellerini tuta bilseydim! Kendime çekip, dudaklarýndan öpe bilseydim! Beline sarýlýp, kokunu içime çekip, sýcaklýðýný hissede bilseydim! Gözlerinin içine bakýp, seni ne kadar çok sevdiðimi haykýra bilseydim! O, an kalbim pir pir edip, kuþ olup yerinden uçacaktý! Taa ki, o, uðursuz Baykuþ ötünceye kadar! Rüyadan ve dalmýþ olduðum hayalden uyandým! O, an geceye düþtü sessizlik! Ýçime ise sensýzlik! Sen yoksun! Þu karanlýðýn en amansýz, en korkunç yüzüyle! Ay ýþýðýna yüzüme vurdu! Feryat edip, çökdüm! Umutsuzca dizlerimin üzerine... Umutlarým kalbim de... Biraz aydýnlýk, biraz karanlýk ve çaresizdi! Bu hal kalbim de... Belki de dilsiz bir serzeniþti... Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.