Þimdi biz bir karar vereceðiz. Oldu olan, vazgeçtik birbirimizden. El ele, yürek yüreðe deðiliz. Bir gün birimiz, bir diðerimizin son yolculuðuna gidince; dönülmez ufuklar, dönülmez yollara dönünce, kim bilir hangimiz: birimiz, bir gün bu dünyadan gidince; son bir gözyaþý dökeceðiz.
Son bir gözyaþý dökeceðimiz yere selam olsun þimdiden. Ýlk ayrýldýðýmýz yer olacak belki de orasý. Ýlk birleþtiði yer kalplerimizin. Ýlk defa deðdiði yer gibi ellerimizin birbirine. Zamanýn ilk durduðu an, büyüdüðümüz ilk an olacak orasý. Bütün yalanlarýn son bulduðu, dalgalarýn sustuðu, fýrtýnalarýn durulduðu. Her þeyden vazgeçtiðimiz yer olacak.
Al iþte bak, þimdi herkes birbiriyle ayný yerde diyeceðiz. Ne ihtiras kalacak, ne heves; ne gençlik, ne hesaplaþmak. Toprak kokan etimiz, çiçekler açacak. Dallar sarýlacak bedenimize, karanlýk iþte o zaman anlam bulacak. Herkes herkesi duyacak orada. Bir tek söyleyemediklerimiz kalacak ardýmýzda. Onlara da bizi bilenler sarýlacak. Bize, bizden daha çok sarýlanlara þimdiden selam olsun.
Selamlar olsun, kendi ýþýðýnda parlayana. Her þeyden güzel gülene, çiçekler açana, daðlarý düþleyene, yaþamakta ayak diretene. Kendine inanana. Tohuma, tomurcuða, topraða, aðaca. Güneþe, yýldýza, aya. Geceye, gündüze, sabaha. Geçmiþe, geleceðe, yarýna. Düþü kendisinden büyük olana, selam olsun.
23.06.2024 Meriç Aydýn Sosyal Medyada Paylaşın:
Meriç Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.