İlk nefes

Zaman ayný yaþta duran
Yaþlanan daima insan
Evren sonsuz bir ruh gibi
Zamana dostça davranan

Doðunca insan var oldu
Ölünce insan yok oldu
Kendi halinde kainat
Zaman hep olgun çaðýnda

Bulutlar niyetler gibi
Beyaz, gri ve karadýr
Gelip geçerken yolunda
Ýnsana insî anlatýr

Ýnsan zamaný sorgular
Zaman Hayy ’dýr, diri olan
Her þeyin bir nedeni var
Sabrý öðretendir zaman

Ýnsanýn kýyameti var
Anneden doðunca kopan
Ýlk nefes Sur ’a üflenir
Bu ses aðlamadýr inan.

Cahit Fýkýrkoca
22.06.2024, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: