Gül kokulum

Ilk tanýþtýðýmýzda...
Gül kokulu taþlar döþenmiþti aþk yolumuza...
Ey ay yüzlü, kara gözlü, güneþ gülüþlü yâr...
Ay tutulur, sen güldüðünde... Güneþ gizlenir sen yürüyünce...
Güzelliðin çekti beni caným...
Ne günahým vardý benim?
Gülünce, yanaklarýnda gamzelerin gonca gonca filizlenir...
Geçer aþkýn yolu gözlerinden kalbine...
Hangi gönül vazgeçer gözlerinin yeþilinden...
Haberin yok tabi ki, gönlümdeki aþk yarasýndan?
Pencereme gün vurunca derim, "bu aþkýmýn nurudur!"
Bu benim yârdýr!
Olmaz artýk ne kar ne kýþ...
Senin olduðun her yer benim için bahardýr!
Gamze yanaklý gülüþünle kalbim bahtiyardýr...
Gül kokulum benim ay yüzlüm...
Sen gülünce, bütün güller yüzünde açar caným!
Ben senin sevda dalýnda...
Aþkýndan özlemle öten bir bülbülüm...
Sensizlik benim için nöbettedir senin olmadýðýn her yerde ölüm!
Sen benim, caným...
Yaþama sebebim!
Yokluðunda hayat nefesim!
Hadi, yapma gülüm!
Gel artýk...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: