Boz kýrýnýn tozlarýyla kavruldum, Gül desen de; gülemem ki a caným... Rüzgâr vurdu dört bir yana savruldum, Gel desen de; gelemem ki a caným… * Genç yaþýmda Kozaklý’yý terk ettim, (Nevþehir’i) Koþtururken yorgunluðu fark ettim, Þu an için Ankara’ya park ettim; Gel desen de; gelemem ki a caným… * Dönen dünya döndürürken bizleri, Yeter deyip durduruyor dizleri, Mýsralarým anacaktýr sizleri; Gel desen de; gelemem ki a caným… * Zaman zaman içe sýðmaz taþarým, Gönle biner Kaf Daðý’ný aþarým, Hýfz edenin kanununa þaþarým; Gel desen de; gelemem ki a caným… Hýfzý KARACA (T. C. Kültür Bakanlýðý Halk ve Kalem Þairi)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hıfzı Karaca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.