Gönül Memleketim

Sýcak þiirler esiyor gönül memleketimde
Kýr papatyalarý açýyor senli bahçelerimde
Ülkemin þairleri seni yazýyor hep tarihime
Minik çocuklar koþuþturuyor þehirlerimde

Kadýným! Bir ihtilalden çýktý bu yýkýk ülke
Misket oynayamadý çocuklar sokaklarda
Ne çelik çomaða doydular ne de sekseðe
Yetim kaldýlar bu acýmasýz soðuk savaþta...

Ülke bir yok oluþa gidiyordu kadýným anla!
Bir tane yardým eli ararken vuran vurana
Ev bark kalmadý, sokaklarým boyandý kana
Kurtarýcý lazýmdý bu öksüz kalmýþ vatana

Sonra sen göründün o puslu kara ufukta
Ayak bastýðýn her toprak yeþile bürünüyor
Ýþte sen geliyorsun kadýným barýþla, aþkla
Öpülesi ellerin geziyor yetimlerimin baþýnda

Yeniden kuruluyor bu ülke senin ellerinle
Öksüzlerim anne diyorlar sana, anneciðim
Vatanýmda güller açýyor getirdiðin sulh ile
Senin eserin bu güzel ülke ey sevdiceðim

Umutlar yeþeriyorsa bu topraklarda
Çocuklar oynaþýyorsa semtlerimde
Ve kuþlar ötüþüyorsa minik yurdumda
Bil ki sevgilim, hepsi senin sayende...
Sosyal Medyada Paylaşın: