Göz kapaklarým direniyor içimde bir uykusuz yokluk geceyi çekiyor üstüme o gece
çocukmuþum kaybolmuþum beni aramaya çýkmýþ kolu komþu mevsim yaz gece karanlýk meþaleler yakmýþlar baðýr çaðýr köy dediðin ne bir soluk sonra daða bayýra çýkmýþlar
köyün üstündeki kayalýklara sýðýnmýþým sýðýnmýþým bir uyku almýþ beni sen de yedi uyurlar
bir baktým yerde ýþýklar gökte yýldýz kadar bir insan seli üstüme akýyor baðýrarak vurmuþum yokuþ aþaðý deli divane dur biziz kaçma diyen sesler ben çýlgýn ben dolu dizgin
sonra biri beni yakaladý sýký sýký baðrýna bastý baktým annem hüngür hüngür aðlamýþým O günden beri lakabým ’Ahmedê cunni’ deli Ahmet bizim oralarda
Bilmezler asýl þehir deli etti beni
Coþkûnî
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Coşkun 1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.