TAYY-Ý ZAMÂN
(Âhi Evrân-ý Velî)
Tayy-i zamân eyleyip varmýþtým Türkistan’a,
Alperenlik yolunun kalpgâhý gülistana.
Nice feyizler alýp döndüm kendi çaðýma,
Yesevî’den Hikmet’i ektim gönül baðýma.
Bugün yine kayboldu aradaki asýrlar,
Âhi Evrân yurdunda açýlacak tüm sýrlar.
Maya tutmuþ fütüvvet, hoþgörü ve irfanla,
Bu topraðýn baðrýnda vefâ, ahlâk, imanla.
Yesi’den Balkanlara açýlan bir pencere,
Pîrlerim halka halka eklenmiþ bu zincire.
Bu damarýn kökleri Horasan’a dayanýr,
Medine’nin Gülü’nün boyasýyla boyanýr.
Zulüm ile dönerken Moðollarýn devrâný,
Kýrþehir diyârýnda buldum Âhi Evrân’ý.
Debbað idi san’atý, fâkih hem de müfessir,
Tabâbet ve kimyâda etmiþ zamana tesir.
Gördüm otuzdan fazla esnafýn pîri idi,
Zehirden ilaç yapan eczacý biri idi.
Hürmetle selam verip eþiðinde yer buldum,
Âhiler arasýnda mesrûr bahtiyâr oldum.
Ýman nuru okunsun Âhiyânýn yüzünde,
Edep çulu dokunsun Bâciyânýn özünde.
Hayata nizâm vermek âhilikte tek gâye,
Dürüstük ve cömertlik lâzým olan tek pâye.
Ticârette ahlâký önde tutun her dâim,
Doðruluk ve emniyet ile olursun kâim.
Ýçki, gýybet ve zina, nifak, yalan ve hile,
Diyordu: Cemiyete zinhar getirir bela.
Keykubat’tan iltifat, gayrýdan zulüm gördü,
Zâlimin karþýsýnda direndi ve dik durdu.
Gâzâ ve cihat rûhu kalamaz asla lafta,
Âhiler ordusuyla cephelerde ön safta,
Tesbih çeken elleri kýlýçta da mâhirdi,
Öz sözü dosdoðru, sûreten de tâhirdi.
Bayrak Adamlar için medrese olur zindan,
Hak davanýn uðruna niceler geçti candan.
Direniþin kalesi, kýyâmýn asil burcu,
Kahpelere öfkesi, surlarýn kutlu harcý.
Moðollar karþýsýnda alplerin baþýndaydý.
Þehâdete kavuþtu, doksan üç yaþýndaydý,
Tevhidî istikbâlle tarihim olmalý yâr,
Tayy-i zamân ederek gidilecek çok yer var.
Tevhidî- Hüseyin KILBAÞ
19 Haziran 2024
Erdemli/ MERSÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.