Adın Dilime Düşünce

adýn dilime düþünce
yýkýlýyor bu kafes
ürkek ceylanlarý salýyorum
gönül otaðýndaki buzullara...




adýn dilime düþünce
sarsýlýyor bu beden
boz taylarý ürkütüyorum
gönül mahzenimdeki karanlýkta...




adýn dilime düþünce
kýrýlýyor bu beden...
beyaz kýmýzý yudumluyorum
gönül efkarlarýndaki kýrmýzýda...




adýn dilime düþünce
parçalanýyor bu kafes
akbabalar üzerime üþüþüyor
gönül daðýmdaki kayalýklarda...




adýn dilime düþünce
daralýyor bu beden
hüzün fýrtýnalarý kopuyor
gönül yurdumdaki þimseklerde...




adýn dilime düþünce
kapanýyor bu kafes
seni esir ediyor
sinemin berzahýnda




adýn dilime düþünce
susuyor bu beden
keramet bekliyor
doðum sancýsý yüreðimde...







Meyrem Çaðlayan
Selâm ve dua ile






Sosyal Medyada Paylaşın: