HASRETİM YAĞACAK YANAKLARINA

Suskun dudaklarýn bir mýrýltý fýsýldasýn
Bir güneþ daha doðmakta bak, þimdi sabahlarýma
Senden yanaydý umutlarým, sen getirirsin
Sanýyorum da... nerdesin ?
Uzanmadý sevecen ellerin yürek yaralarýma
Cennet mi cehennem mi
Bu dünya... yaþadýklarým anlamadým

Katlanacaðým sanýyordum bu acýmasýz özlemlere
Sensizliðe alýþamadý þiirlerim
Yalnýzlýk vuruyor kýyýlarýma
Mor baharlar çoktan uyudu bahçemde
Sonbahara yürüyor adýmlarým
Gitmiyor uykusuz gözlerimden hayalin
Býrak gel artýk yaðmur dolu kentleri
Rüzgar gibi geçti gözlerimden seneler
Bir karlý borana yakalanmýþ gibi
Rotasýný þaþtý þiirlerim

Küf tutmuþ zaman içerimde canlý
Yarama tuz ekmesi þarkýlarýn
Sensiz sabahlara uyanmak yorgun
Þu koskoca þehirde bir baþýmayým bilsen
Sana çaðrýlý yüreðim ýlgýt ýlgýt kanýyor
Paslý bir hançerdir hasretliðim
Yüreðime sokulu simsiyah akþamlarda

Rüyamdaydýn dün gece
Uyandým hala dolaþýyor gibisin çevremde
Tut ki bir sonbahar gibi hasretin kaldý bana
Sensizliðe paramparçayým !
Her parçam baþka baþka yerlerde
Ve, sensizliðin selleri boþalýrken gözlerimden
Dinle kalbini, biri umutsuzluðunu
Yenmeye çalýþýyor... hani gelecektin ?
Mazi bir kuþ sanki gözlerimde uçuyor
Öyle bitiðim ki yokluðundan
Gözlerim hangi piþmanlýðý dökecek
Bilemiyorum
Ümitlerim hep kýrýk olacak
Hasret aynalarýnda
Biliyor musun ki her gece ben
Bin jilet kesiði ahh! çekiyorum karanlýklara

Kadere küs akþamlarý seyrederim yokluðunda
Islak kirpiklerimin arasýndan kýzýl bir güneþ süzülür
Özlemler yakarken beni
Biz ayrýldýk diye mi bilmem
Solmuþ rengi çiçeklerinin
Oysa parlak bir güneþ gülümser daðlarda
Her mevsim sararmýþ görüyorum yapraklarý
Kuþlar böyle üzgün deðildi eskiden
Görüyorum ki ; her þey tersine döndü
Zaman bile baþka renklere büründü

Dilediðim bir dünyam vardý... þimdi yok
Nedenki kýrkikindi yaðmurlarý baþladý gözlerimde
Bana ’ elveda ’ dediðin gün gibi ýslak
Þimdi dinle bak geceyi bir
Sicim sicim hasretim yaðacak yanaklarýna

Günay Koçak

18. 06. 2024


Sosyal Medyada Paylaşın: