Rüzgârý, aðacý, yýldýzlarý ve geceyi dinle insaný dinleme.
Yaðmur, gökyüzünün aðlayýþlarýdýr Ve yýldýzlarýn gülümsemesi biraz da bundandýr Kim biliyor; sevinçten mi, özlemden mi olduðunu? Çocukken merakla gökyüzüne baktýðýmýz geceler gibi Ve bizi de içine alýr mý diye Bu dünyada veya baþka bir alemde yerimiz neresi diye belki de Baþýný alýp uzaklara giderken düþlerimiz.
Ben o zaman da görüyordum baþýmý çevirip yýldýzlara bakarken bir gün herkesin birbirinden ayrýlacaðýný Yaþamda ayrýlýðýn da olduðunu o zamanlardan biliyordum Belki de her gün hayatýmýzdan küçük küçük giderken bir þeyler parça parça eksilirken veya artarken umutlar Ýlk baþta sevdiklerimiz bir zaman sonra acýlarý daha da büyüyordu.
Gözlerin yaðmurlarla dolu Nereye yaðýyorsun? Hani o, ellerinle büyüttüðün sevinçler; nereye gittiler! Özlem’den mi, sevinçten mi aðlýyorsun?
Geceleri büyütüyorsun gözlerinde Büyütme gecelerini ellerimde: yaðmurlarýný taþýyamam Yýldýzlara gülümse, bizi orada göreceksin Ve hala o çocuksu hayallerimizle.
Soran olursa birgün beni sana birileri elleri þiirlerle dolu yýldýzlara bakarak gülümsüyordu dersin Bir sürü anlamý ve soruyu içinde barýndýran çocuksu bir tebessümle susuyordu dersin.
Ben o gecelerin içinden geliyorum Iþýl ýþýl parýldayan yýldýzlarýn içinden Çocuk sevinçlerinden ve çocuk hayallerinden geliyorum insaný, kendinden baþka kimden öðrenebilirsin ki? Belki de içinde geceler taþýyan, sonsuzluk dolu o gökyüzünden.
Yaþanmamýþ hiçbir þey yazýlmamýþtýr Yazýlmayacaktýr da!
17.06.2024 Meriç Aydýn Sosyal Medyada Paylaşın:
Meriç Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.