Kelimenin ucunda dilim, öteye varsa kursakta kalacak bazýlarý, Sinerken üstüne acýlý tuz, bir ýlýk katreciðin gücünde boðuldum. Ufak görünce uzadý gitti, iri görünce ufaldý göz bebeðimden eðrice. Kendimi bildim mi meçhulunde kelimelerle yýkandým, ilk aðlamadan aðarýnca. Saf ve berrak bir lehçenin mesuliyetiyle, sürçmüþ isimlerin en hüsnüyle doðdum. Benim adým oldu kelime ben ona þahsi, aþikar ahengimizle dünyayý devirdik yaþca. Ýlk yazýlý metnimdir hayatým, sonu yazacak Olana ilk sözümdür hayatým; son söz ecel. Ýþte cümlenin bittiði yerdir kelime-i þehadet, noktanýn þahitliði doðrulsun, boþluk dolsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahsen Tosun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.