o kadar ki
bu hikayede yazýlmadýk tek rüya
yusufun rüyasý
züleyhanýn rüyasý
nil nehrinin rüyasý
ezcümle maðarada bir gölge
bütün anlamlara bitiþik
bütün anlamlarýn da üstünde
söylenmemiþ her söz
züleyhanýn yaradýlýþýndan evveldi kuyu
zindan da
önce çile
önce hasret
önce özlemdi
cümle gibi
söz de
aþk da
bir yaz sabahýna doðan
su deðdiðinde kokusunu salan kýrmýzý karanfil
aðustos göklerinde baþýmýn üzerinden geçen bulut
haziran günü
ýþýklý akþam yaðmuru
ne kadar Allah’tansa
söz de ve aþk da
O’ndan
hiçbir yol O’ndan özgeye çýkmýyor aslýnda
gönül tahtýna O’ndan özge sultan olmuyor
deðil mi ki her þey O’ndan
gidecek yer yok O’ndan baþka
gelinen yer yok O’ndan baþka
insan o ki
O’ndan baþkasýný sevemez
O’ndan baþkasýný bilemez
ýþýk ki tek merciden daðýlýr
ýþýða yakýn olan aydýnlýk
uzakta kalan karanlýk…
her þeyin O’ndan olmasý
O’ndan baþkasýnýn ihtimalini tümden yok eder
kimi zaman sevdiðimizin ne olduðunu bilmeden severiz
insan henüz neyi sevdiðini bilmediði böyle zamanlarda
O’ndan baþkasýný sevdiðini zannedebilir
bir çiçeði
bir kuþu
denizi, yaðmuru,gökyüzünü, yazýyý
yazýyý yazaný
kalemi tutaný
bir yaratýlmýþý hasýlý
söz gelimi
leyla mecnunu, þirin ferhadý, züleyha yusufu…
sevdiðini zannedebilir
oysa sevmek
en fazla, neyi sevdiðini fark etmek demektir
seven biraz da neyi sevdiðini bilendir
ýþýðýn sahibi tektir
kim aydýnlýðýnýn kendinden menkul olduðunu iddia edebilir ki
her aþk O’na çýkar sonunda
O’ndan baþkasýný sevmek imkansýz gibidir
seven neyi sevdiðini bilse de bu böyledir
bilmese de bu böyle…
bu yüzden deðil mi ki kendini kaybetmek gibi görünen aþk
aslýnda kendini bilmektir.
istese de insan O’ndan özgeyi sevme þansý yok
þans sözcüðü yok sözlüklerde bundan böyle
O’ndan gayrýsýný sevme ihtimali yok
aþk da Allah’tan
ruhun da O
kalbin de O
aklýn da O
tenin de O
canýn da O
aradan perdeleri kaldýran bu seyr ü sefer
sadece O’nu bilmeyi bilmenin sancýsýndan ibaret
sevginin yanýlgýsý yok
yanlýþ olan
yolu yanlýþ bilmektir
hangi kaynaktan geldiðini suyun,
hangi daðýn üstünden döküldüðünü aydýnlýðýn,
bilmemek yanlýþ kýlar her þeyi
züleyha ki yusufu sevdi
baþta , neyi ve kimi sevdiðini bilmedi
sonra aþkýn kaynaðýný bildi
yusufu deðil
yusufta tecelli eden nuru sevdiðini fark etti
yusuf da
rüyasýnda
güneþ, ay ve on bir yýldýz ona secde etmiþti
bir kuyuya atýlmýþ
kendisine zindanda rüya yorumu verilmiþti
önce aþkýn kaynaðýný bildi
sonra nurun züleyha suretinde tecelli ettiðini fark etti
biri suretten nura yükselirken
diðeri nurun surette tecelli ettiðini idrak etti
kim düþtü kuyuya
yusuf mu, yakub mu, züleyha mý
zindan kimin kaderi
yusufun mu, yakubun mu, yoksa züleyhanýn mý
hiçbiri yok aslýnda
hepsi bir
hepsi O’ bir
hepsi tek bir
her yusuf-u züleyha
bir öncekinin hem ayný hem baþkasý
kalbin dipsiz derinliklerinde çoðalan
kaldýrýp atýyor ya
uykusuz kaldýðý gecelerin sabaha deðdiði yere
ayný gecelerin ayný sabahlara deðdiði yere
her kez yýrtýyor ya
hem bilinen hem bilinmeyeni
böyle olmalý ki aþkýn hükmü tamam olsun
eski zincire baðlanan bir halka
ama yeni
böyle olsun ki zincir kavi olsun
her yusuf-u züleyha
bir öncekinin hem ayný hem baþkasý
öyle ya ayna ayný
kaç kez
birkaç kez
yine ayný ayna
ve birkaç ruh
hepsinin içinde mevcut
züleyhanýn özlemi
özlemin züleyhasý
gece girdiðinde
bulutlar gölgelerini konuþan ýrmaðýn üzerine býraktýðýnda
hasretle baþlayýp kavuþmayla bittiðinde
tüm yaþananlar tabiri sonraya býrakýlmýþ bir rüya gibi
aksa da nil ,akmasa da
bütün hikayelere benzeyecek nasýlsa
bütün defterler mahþere kadar açýk kalacak nasýlsa
ýrmak denize, deniz ýrmaða kavuþacak
ruh menziline gidecek sonunda
öptüm üzerinden
öptüm ve koydum alnýma bu hikayeyi
milattan sonra aylardan haziran
bir mumun ýþýðýnda bir rüzgar titriyorken
ve bir nefes
bir mumun alevini bile titretmemesi gerekiyorken
sürgün düþtüðüm zamanlarda
ben kalbimi çatlatan nefesi salýverdim
kalbim çatladýðýnda
tanýdýðým her þey
bir nehir kýyýsýnda esen bir sabah rüzgarýydý
ben suyun kýyýsýnda kiraz aðacýydým
daha henüz yapraklarý yeni þenlenmiþ
rüyalarýmý yorumlayacak yusufu arýyordum
ben gecenin saat sýfýr dördünde
hala…
nedenini bir bilebilsem
redfer