Yol ve Baba

Gece akarken
Ve saat sabahýna doðru
Ay çoktan kaybolmuþken
Ekseninden
Tam baþlamýþken
Esmeye kuvvetlice rüzgarlar
Kýyýdan, denizinden
Dallarý, yapraklarý, silkelerken
Sallarken senfonisiyle
Öylece çarparken birbirine dýþarýda
Kollarýma dahi tenime
Hatta iðnesini bile batýrýp
Ürpetirken
Hafif serinliði ile

Tüm bilinmezliði ile
An sonrasý meçhulken
Damardan mý giriyorlarmýþ
Sevgili
Seslerimizi,
Hasretleri
Özlemleri çeke çeke
Rengince ve halikince


Hani gitmek var dönebilmek nasip
Dönmek var görebilmek nasip
Denir ya
Hayat be iþte
Allah’a ýsmarlandýkça yollarda

Nasipse yarýn geceye
Düþeriz birlikte fermanýnca
Otobüsün, en son sýrasýna
Tekli koltuðuna
Camdan aka aka
Çizgilerce
Sen benden gitmezdin ya

Hâlâ yerimdeyken
Vaktin hükmü olur mu
Dedim
Yorgundum oysa
Sinekler bile þiþledi
Yazacam derken
Bir yandan burda be usta

Eyvallah, demek geldi belki
Geceye bir yandan
Yollara, yolculara þimdiden
Babalar dinlenir mi, dinlenir belki

Rahmetle anarken tüm gidenleri
Doyamadýðýmýz tüm sevgilere
Gelsin mi gelsin diyorum
Dizgilerce, aðaçlarca, esenlere…


Sosyal Medyada Paylaşın: