söyle, ey yerin, göðün sahibi söyle göðsü sineye, vurduðun kilidin neþter yarasý
söyle, yarasý kan, lehçesi hüzün, sus’unda ölüm, ölümünde umut var mýdýr, var mýdýr kayboluþun arafýnda dönüþ
söyle, söyleyin ey meyal, meyal dökülen sancýlarým söyleyin, serviler, sancýlar, alaca kuþlar ve dil bilmez sus’lar söyleyin, incinmiþliðin kýrkikindi yaðmurlarýnda öper mi sevdam omuzumdan
efsunlu bir hasretle dokunsan saçlarýma yaralarýmýn avuçlarýndan öpsen ruhuma sirayet eden hazan mevsimlerini çekip bir, bir alsan gözümden rahman olur mu yolunu kaybeden yaþlarýma
acýnýn izinde yitik bir coðrafya yüreðim yüreðim ki kaybýn hükmünde lacivert gece sýtmasýdýr
duada yeþeren nefesim, hasbihalým, secdede dudak fýsýltým, söyle , þifa olur mu özün özüme ...
~°~ ~°~ ~°~
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.