Yurduma Hasretim Ben

Bir zamanlar cývýl cývýl olan köyüm,
Þimdi viraneye dönmüþ, sessiz bir yýkýntý,
Tüm sevdiklerim hepsi birer birer gitmiþ,
Yalnýzým þimdi, bir baþýma kimsesiz;

Rüzgarýn hüzünlü uðultusu yankýlanýr,
Boþ sokaklarda adýmlarým yalnýzlýða karýþýr,
Her köþe, her bucak anýlarla dolu,
Ama hepsi artýk birer gölge birer hayal;

Geceleri yýldýzlara bakar sessizce aðlarým,
Kaybettiklerimi düþünür içimden yanarým
Neden ben kaldým geride neden yalnýzým?
Bu dünyada tek baþýna kimsesiz bir adamým;

Her taþ, her aðaç, bir zamanlar sevdiklerimin izleri,
Þimdi sadece hatýralar acý dolu anýlar,
Gözlerimden akan yaþlar kalbimdeki sýzýlar,
Hepsi birleþir bir haykýrýþ olur dudaklarýmdan akar;

Gökkuþaðý bile renksiz artýk,
Güneþin doðuþu bile anlamsýz,
Sevdiklerim olmadan hayat bir yük,
Bu yükü taþýmak artýk çok aðýr;

Yalnýzlýk, kimsesizlik, acý dolu bir çýðlýk,
Her gün, her an, yüreðimde yankýlanýr;
Gözlerim ufka dalar umut ve bir ýþýk arar
Bu viranede bu karanlýkta yoluma kim bakar;

Nerede o eski günler, nerede o neþeli sesler?
Hepsi silindi, hepsi yok oldu birer birer,
Bir zamanlar mutlulukla dolu olan bu yer,
Þimdi acýnýn ve hüznün kaynaðý gibi çaðlar;

Yalnýz bir adamým ben tek baþýna,
Bu dünyada artýk yerim yok kaybolmuþum,
Sevdiklerimin hayaletleriyle yaþarým,
Bu viranede, bu karanlýkta, yalnýzým;

Her sabah, her akþam, bir haykýrýþ,
Neden, neden diye sorarým, cevapsýz kalýr,
Bir umut, bir ýþýk, ararým geceler yarýlýr,
Bu dünyada kalabalýklar içinde yalnýzlýk ne acýdýr;

Erol Kekeç/13.06.2024/18.24/Namazgah/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: